[ Pobierz całość w formacie PDF ]
skiego oraz jego kultury.
Techniki moÝliwe do zastosowania:
opracowywanie i aktualizowanie siatek s"ów dotyczàcych przerabianych tematów
s"uchanie nagra’ zwartych tekstów i dialogów w celu wykonania stawianych uczniom zada’
s"uchanie wypowiedzi/komentarzy/polece’ nauczyciela i kolegów
s"uchanie piosenek/przebojów oraz dyskusja nad ich treÊcià i formà
ustne bàdê pisemne streszczenie us"yszanych/przeczytanych informacji
parafrazowanie wypowiedzi
formu"owanie wypowiedzi zgodnie z intencjà
uczestniczenie w spontanicznej rozmowie
odgrywanie ról w róÝnych sytuacjach, symulacje
czytanie przeglàdowo-orientujàce
czytanie dla dok"adnego zrozumienia szczegó"ów
czytanie dla przyjemnoÊci
czytanie dla wyrobienia opinii
podawanie informacji na podstawie grafów, wykresów, tabel
przygotowywanie i wype"nianie ankiet
zapisywanie w"asnej wypowiedzi
pisanie notatek, poda’ i listów
pisanie streszcze’, wypracowa’ i krótkich opowiada’
opracowywanie projektów na zadany temat.
Faza III
W trzeciej fazie akcent po"oÝony jest na dalsze doskonalenie sprawnoÊci komunikacyjnych. Jest to okres
wi´kszej autonomii ucznia, który sam powinien wybieraç tematy, nad którymi pracuje indywidualnie lub
w ma"ych zespo"ach, z czego regularnie zdaje sprawozdanie. JednoczeÊnie uczniowie indywidualnie pra-
cujà nad tymi aspektami systemu j´zykowego, które nie zosta"y przez nich jeszcze przyswojone. Wszel-
kie wspólne powtarzania materia"u sà czasoch"onne i ma"o skuteczne. Praca nad systemem j´zykowym
powinna byç monitorowana przez nauczyciela, który interesuje si´ tym, co dany ucze’ powtarza, prze-
prowadza regularne testy, których zadaniem nie jest ocenienie ucznia (tzn. wystawienie oceny), ale
uÊwiadomienie uczniowi, co juÝ opanowa", a nad czym musi popracowaç.
Zalecane techniki:
lektura tekstów literackich, popularnonaukowych, kulturoznawczych
zdobywanie informacji poprzez internet (tam gdzie jest on dost´pny)
42
symulacje sytuacji autentycznych
dyskusja na istotne dla m"odych ludzi tematy
pisanie wypracowa’, krótkich artyku"ów na zadany/wybrany temat
prezentacja w"asnych prac sprawozdanie z lektur, czytanie wypracowa’
opracowywanie projektów tematycznych.
VI. KONTROLA I OCENA OSIÑGNI¢å UCZNIÓW
A. Funkcje i formy oceny
Ocenianie wiadomoÊci i umiej´tnoÊci ucznia przez nauczyciela
Do zada’ nauczyciela, obok nauczania i wychowywania, naleÝy sprawdzanie oraz ocenianie wiadomoÊci
i umiej´tnoÊci ucznia. Szkolne ocenianie pe"ni dwie podstawowe funkcje: klasyfikujàcà i diagnostycznà.
Jakkolwiek obie funkcje sà niezb´dne w systemie szkolnego oceniania, istotne jest aby je rozdzielaç, gdyÝ
róÝnià si´ one stosowanymi w nich metodami i sposobami gromadzenia informacji (J. Chodnicki i in.).
Dla celów klasyfikacji stosowana jest ocena wyraÝona za pomocà umownego symbolu (stopnia) i s"u-
Ýy zróÝnicowaniu oraz uporzàdkowaniu uczniów wed"ug okreÊlonej skali. Funkcja ta jest uÝyteczna dla
ocenienia poziomu opanowania wiedzy w d"uÝszym dystansie, róÝnicowania i selekcji uczniów ze wzgl´-
du na dalsze ÊcieÝki, porównywania efektywnoÊci programów nauczania czy teÝ porównywania osià-
gni´ç uczniów ze standardami. Informacje te sà istotne przede wszystkim dla nadzoru (np. dyrektora
szko"y, kuratorium), natomiast mniej uÝyteczne dla prawid"owego przebiegu procesu uczenia si´ po-
szczególnych uczniów. Ze wzgl´du na owà funkcj´ cz´sto w takim przypadku mówimy o ocenie sumu-
jàcej, która ma charakter okresowy odbywa si´ co pewien czas i najcz´Êciej jest oparta na pisemnych
sprawdzianach zgodnych ze standardami, które poddawane sà iloÊciowej i jakoÊciowej analizie. Ocena
okresowa ma na celu globalne (ca"oÊciowe) sprawdzenie stopnia opanowania materia"u realizowanego
w d"uÝszych okresach, najcz´Êciej na zako’czenie danego cyklu i ma charakter formalny. Przeprowadza
si´ jà najcz´Êciej stosujàc testy, sprawdzajàce wybiórczo stopie’ przyswojenia okreÊlonego programu.
Funkcja diagnostyczna oceny jest uÝyteczna przy opisie kompetencji ucznia, rozpoznawaniu indy-
widualnych potrzeb kaÝdego ucznia, okreÊleniu efektywnoÊci stosowanej metody pracy, planowaniu pro-
cesu nauczania. Mamy w takim przypadku do czynienia z ocenianiem wspomagajàcym, prowadzonym
na bieÝàco. Ocena taka stanowi informacj´ zwrotnà:
dla nauczyciela, któremu umoÝliwia podejmowanie decyzji odnoÊnie do dalszego post´powania po-
zwala nauczycielowi sprawdziç, które partie materia"u zosta"y opanowane, a które wymagajà dalszych
çwicze’;
dla ucznia, który lepiej dzi´ki niej motywowany jest do brania odpowiedzialnoÊci za proces uczenia
si´ dzi´ki nagradzaniu solidnoÊci i rzetelnoÊci w wykonywaniu zada’ rozwija si´ w uczniach poczu-
cie wiary w swoje moÝliwoÊci j´zykowe poprzez pozytywnà informacj´ zwrotnà;
a takÝe dla rodziców, których informuje o post´pach i zaangaÝowaniu ich dzieci.
Ocena bieÝàca daje szybkà informacj´ na temat stopnia opanowania aktualnie przerabianego materia-
"u i stanowi podstaw´ planowania dalszego toku nauczania. Powinna wi´c byç prowadzona na kaÝdej
lekcji. Ma ona szczególnie silne oddzia"ywanie wychowawcze, gdyÝ sk"ania uczniów do aktywnego
uczestnictwa w zaj´ciach i systematycznego przygotowywania si´ do kaÝdej lekcji.
Dla celów oceny bieÝàcej stosowane sà róÝne metody oceniania formalne i nieformalne. W ocenie
formalnej stosowane sà rozmaite testy weryfikujàce stopie’ przyswojenia poszczególnych aspektów
j´zyka oraz rozwoju sprawnoÊci komunikacyjnych. Powinno si´ je przeprowadzaç systematycznie,
a uczniowie powinni byç zaznajamiani nie tylko z wynikami, ale powinni teÝ rozumieç zasady oceny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]