[ Pobierz całość w formacie PDF ]
naprawdę dbam o ich szczęście.
Coś jakby zabłysło między nimi niczym sygnał świetl�
ny prawie telepatyczne porozumienie. Ich oczy spotkały
się, a Ramon uśmiechnął się serdecznie. To ją oszołomiło.
Przykro mi, że nazwałam cię bigotem powiedziała,
opanowując się trochę. Ale jestem zawsze gotowa zmie�
nić swoje opinie, jeśli wiem, że się pomyliłam.
Uśmiechnął się, nie mówiąc już ani słowa. Wyszli z wio�
ski przez pola kukurydzy i fasoli, które zapowiadały dobry
urodzaj. Rozmawiał z nią przyjaznie, aż trudno było uwie�
rzyć, że to ten sam człowiek, który zachowywał się tak
prostacko tego ranka i ubiegłej nocy.
Dziwiła się, co się z nim stało, ale wkrótce, gdy zadała
niewinne pytanie dotyczące doktora Domingo i jego polityki
profilaktycznej, natychmiast wróciła poprzednia wrogość
Piresa.
Tomas jest doskonałym lekarzem uciął krótko.
Cóż innego mogłabyś usłyszeć!
Był tak wysoki, że musiała patrzeć na niego zadzierając
głowę, a słońce raziło ją w oczy.
Dlaczego... zaczęła, marszcząc mimo woli brwi.
Czy ktoś twierdził, że nie jest dobrym lekarzem?
Co ty sobie myślisz? Rzucił jej zjadliwe spojrzenie.
Czyżby Morel rył także i pod nim podczas waszej przy�
jacielskiej pogawędki?
Nie odparła zirytowana jego złośliwością. Ale
teraz, kiedy poruszyłeś ten temat: czy wiesz, czemu Gil
Morel jest tak wrogo nastawiony wobec ciebie?
59
Zareagował z taką gwałtownością, że zaczęła żałować
braku ostrożności.
Wiem, czemu mnie nienawidzi, ale nie mam zamiaru
dyskutować o tym z tobą!
Był w tej chwili tym samym człowiekiem, którego spotka�
ła po wylądowaniu. Ta zmiana uderzyła Dianę nieprzyjemnie.
Nie musisz zaraz zachowywać się tak niegrzecznie
krzyknęła. Jeśli zawsze jesteś taki, nie dziwię się, że
masz tak złą reputację!
Mężczyzna zatrzymał się, patrząc na nią natarczywie;
oczy miał zwężone i zimne.
Jeśli moja reputacja martwi panią, sefiorita wycedził
wreszcie radziłbym przemyśleć wścibianie własnego no�
sa zbyt głęboko w moje sprawy. Choćby tylko ze względu
na własne bezpieczeństwo!
Te słowa zaniepokoiły Dianę, ale nie była pewna, czy
prawidłowo zrozumiała ich sens. Czy Pires groził jej, czyją
ostrzegał?
Co właściwie ma pan na myśli... zaczęła.
Jeśli pani nie rozumie, to lepiej pozostać w nieświado�
mości! Patrząc w stronę rzeki, dodał oschle: Idz do
swojego przyjaciela. Jest tam, w dole. Spotkamy się za wsią,
przy samochodzie. I, nie dając jej już żadnej szansy na
rozmowę, odwrócił się na pięcie i odszedł.
Nagła zmiana nastroju Piresa była dla dziewczyny szo�
kiem. Kontrast pomiędzy tym, co nastąpiło obecnie, a jego
wcześniejszą życzliwością był zbyt ostry. A już myślała, że
go polubi! Nawet jeśli jej pytanie zaniepokoiło go nie
powinien zachować się tak gruboskórnie. Jeśli zaś myślał,
że mógł ją zniechęcić tak łatwo przekona się wkrótce, jak
bardzo się mylił!
60
Na brzegu rzeki spotkała Boba. Indiański chłopiec pożeg�
nał się i pobiegł z powrotem do wioski.
Ten chłopak to bardzo miły dzieciak stwierdził
fotograf. Bystry, a Piresa wręcz uwielbia... Domyślam
się, że ten dziwak nie może być całkiem zły...
Doprawdy? Diana czuła się coraz bardziej zdezo�
rientowana. Co było przyczyną gwałtownych ataków Ramo�
na? Może były w nim dwie różne natury?
Tymczasem Pires czekał już na nich, stojąc przy ciężarów�
ce ze skrzyżowanymi rękami i sombrero wciśniętym głębo�
ko na czoło, jak jakiś dziewiętnastowieczny bandido". Po�
witał ich wyniośle, a podczas drogi powrotnej nie odzywał
się prawie wcale. Odwilż" minęła, choć dziewczyna nie
domyślała się powodów tej oziębłości. Jeśli Ramon istotnie
nie miał nic do ukrycia... Był dla niej teraz, bardziej niż
poprzednio, zagadkowy.
Tego wieczoru Diana zjawiła się pierwsza w jadalni, co
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
