[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jaśni sprawę tych strasznych masonów. Pan Bigos opowiadał mi o tajemniczych
znakach, które przed śmiercią rysował właściciel tego dworu, i mówił mi, że pan
określił te znaki jako masońskie. Mnie to bardzo ciekawi. Mogłabym o tym opo-
wiadać w biurze.
— Kolega Bigos ma bardzo długi język — zauważyłem. Ale nie znalazłem
żadnego powodu, aby nie opowiedzieć jej o masonach. Miałem nadzieję, że mój
zasób wiedzy zaimponuje jej. Była przecież bardzo ładna, a takim dziewczętom
mężczyźni lubią imponować. Ja też mam tę słabość.
— Początki wolnomularstwa — zacząłem swój wykład — toną w mrokach.
Niektórzy historycy uważają, że powstanie wolnomularstwa związane jest z upad-
kiem tajemniczego zakonu templariuszy w osiemnastym wieku, gdy to wielkie-
go mistrza, Jakuba de Molay, spalił na stosie król francuski Filip Piękny. Do tej
tradycji nawiązywali przede wszystkim wolnomularze w Szkocji, dokąd schroni-
ły się niedobitki prześladowanego zakonu templariuszy. Tam założono pierwszą
lożę masońską. Wolnomularze szkoccy nazywali siebie „obozem templariuszy”
i głosili walkę z papiestwem i władzą królewską, jako zemstę za prześladowania
i męczeńską śmierć Jakuba de Molay. W rzeczywistości jednak walczyli o po-
wrót na tron domu Stuartów. W swej symbolice i rytuale wolnomularze sięgali
daleko wstecz, nawiązując do legendy o Hiramie, zamordowanym podczas bu-
dowy świątyni Salomona. Naprawdę jednak wolnomularstwo rozwinęło się do-
piero w 1717 roku w Anglii, a ściślej w Londynie za sprawą pastora Andersona
i prawnika Desaguliersa. Z początku było to po prostu zrzeszenie rzemieślników
i kupców, którzy wstępowali do związku, aby uzyskać prawo gildii. Z czasem
dopiero tajny związek dopracował się swojej ideologii, a nawet filozofii. Dlacze-
go nazwali się wolnomularzami, czyli inaczej wolnymi murarzami? Po francusku
masoneria to „maconnerie”, po angielsku „freemasonry”. Typ swojej organiza-
cji wywodzili od średniowiecznych bractw rzemieślników murarskich, wierzyli
w istnienie Wielkiego Budowniczego Świata, w swej symbolice używali nie ob-
robionych kamieni, które ociosywali, aby wznieść „nowy gmach społeczeństwa
ludzkiego na zasadach wolności, równości i braterstwa”. Wolnomularze mówi-
li, że ich organizacja uprawia „sztukę”. Miała to być sztuka doskonalenia się,
sztuka budowy nowego porządku świata. Duchową treścią tej sztuki było pod-
niesienie własnej moralności, powszechna miłość ludzkości, czysta i prawdziwa
pobożność w braterskiej jedności. Wolnomularze głosili, że niezależnie od różnic
narodowych, od wyznawania tej czy innej wiary, niezależnie od pochodzenia spo-
łecznego — należy kochać się jak bracia. Wypowiedzieli walkę wszelkiej tyranii
54
i niesprawiedliwości, uprawiali dobroczynność. Wolnomularstwo miało charakter
międzynarodowy, kosmopolityczny, nie wykluczało jednak miłości do własnej oj-
czyzny i podporządkowania się jej interesom. Na przykład, w Polsce w 1819 roku
powstało Wolnomularstwo Narodowe, założona przez Łukasińskiego organiza-
cja patriotyczna, której celem było zjednoczenie i odbudowa Niepodległej Polski.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]