[ Pobierz całość w formacie PDF ]
do państwa, na którego rzecz dokonała wyboru, jeśli państwo to wydania jej zażąda.
10. Osoby, które ważnie dokonały wyboru, uznane będą pod każdym względem za
obywateli tego państwa, na którego rzecz dokonały wyboru, i wszelkie bez wyjątku prawa i
przywileje, przyznane obywatelom tego Państwa bądź Traktatem niniejszym, bądź
umowami przyszłymi, będą przysługiwały w równej mierze optantom tak, jak gdyby już w
chwili ratyfikacji Traktatu niniejszego byli obywatelami państwa, na którego rzecz optują.
Artykuł VII
1. Rosja i Ukraina zapewniają osobom narodowości polskiej, znajdującym się w Rosji,
Ukrainie i Białorusi, na zasadzie równouprawnienia narodowości, wszystkie prawa,
zabezpieczające swobodny rozwój kultury i języka oraz wykonywanie obrządków
religijnych. Wzajemnie Polska zapewnia osobom narodowości rosyjskiej, ukraińskiej i
białoruskiej, znajdującym się w Polsce, wszystkie te prawa.
Osoby narodowości polskiej, znajdujące się w Rosji, Ukrainie i Białorusi, mają prawo, w
ramach ustawodawstwa wewnętrznego, pielęgnować swój język ojczysty, organizować i
popierać własne szkolnictwo, rozwijać swoją kulturę i tworzyć w tym celu stowarzyszenia i
związki. Z tych samych praw, w ramach ustawodawstwa wewnętrznego, korzystać będą
osoby narodowości rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej, znajdujące się w Polsce.
2. Obie Układające się Strony zobowiązują się nawzajem nie mieszać się bezpośrednio
ani pośrednio do spraw ustroju i życia Kościoła oraz związków wyznaniowych,
znajdujących się a terytorium Strony drugiej.
3. Kościoły i stowarzyszenia religijne, do których należą osoby narodowości polskiej w
Rosji, Ukrainie i Białorusi, mają prawo, w granicach prawodawstwa wewnętrznego,
samodzielnie urządzać swoje wewnętrzne życie kościelne.
Wyżej wzmiankowane kościoły i stowarzyszenia religijne mają prawo, w granicach
prawodawstwa wewnętrznego, użytkowania i nabywania majątku ruchomego i
nieruchomego, koniecznego da wykonywania obrządków religijnych oraz utrzymywania
duchowieństwa i instytucji kościelnych.
Na tych samych zasadach mają one prawo korzystania z kościołów i instytucji,
koniecznych do wykonywania obrządków religijnych.
Z tych samych praw korzystają osoby narodowości rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej w
Polsce.
Artykuł VIII
Obie Układające się Strony zrzekają się wzajemnie zwrotu swych kosztów wojennych, tj.
wydatków państwowych na prowadzenie wojny między nimi, jak również odszkodowania
za straty wojenne, tj. za straty, które były wyrządzone im lub ich obywatelom na terenie
operacji wojennych przez działania i zarządzenia wojenne w czasie wojny polsko-
rosyjsko-ukraińskiej.
Artykuł IX
1. Układ o repatriacji, zawarty między Polską a Rosją i Ukrainą w wykonaniu artykułu VII
Umowy o przedwstępnych warunkach pokoju z dnia 12 października 1920 roku,
podpisany w Rydze dnia 24 lutego 1921 roku, pozostaje w mocy.
2. Rozrachunek i wypłata rzeczywistych kosztów utrzymania jeńców wojennych winny
następować w terminach trzechmiesięcznych. Sposób obliczania i wysokość tych kosztów
ustalają Komisje Mieszane, przewidziane we wspomnianym powyżej Układzie o
repatriacji.
3. Obie Układające się Strony zobowiązują się szanować i odpowiednio utrzymywać groby
jeńców wojennych, zmarłych w niewoli, a także groby żołnierzy, oficerów i innych
wojskowych, poległych na polu bitew, a pochowanych na ich terytorium. Strony
zobowiązują się pozwalać w przyszłości na wznoszenie, po porozumieniu się z władzami
lokalnymi, pomników na grobach, jak również zezwalać na ekshumację i przewóz zwłok
do kraju ojczystego według taryfy ulgowej, z uwzględnieniem przepisów własnego
ustawodawstwa oraz wymagań zdrowia publicznego.
Przepisy powyższe stosują się również do wszystkich grobów i zwłok zakładników, jeńców
cywilnych, osób internowanych, wygnańców, uchodźców i emigrantów.
4. Obie Układające się Strony zobowiązują się wzajemnie dostarczać sobie aktów zejścia
osób wyżej wymienionych oraz podawać sobie do wiadomości liczbę i miejsce grobów
wszystkich osób zmarłych i pochowanych bez stwierdzenia ich tożsamości.
Artykuł X
1. Każda z Układających się Stron zapewnia obywatelom strony drugiej pełną amnestię za
zbrodnie i przestępstwa polityczne.
Przez zbrodnie i przestępstwa polityczne rozumie się czyny, skierowane przeciwko
ustrojowi lub bezpieczeństwu państwa; jakoteż wszelkie czyny popełnione na korzyść
Strony drugiej.
2. Amnestia rozciąga się również na czyny, ścigane w drodze administracyjnej lub innej
pozasądowej, oraz na wykroczenia przeciwko przepisom, obowiązującym jeńców
wojennych i osoby internowane, oraz w ogóle obywateli Strony drugiej.
3. Zastosowanie amnestii w myśl punktów 1 i. 2 artykułu niniejszego pociąga za sobą
zobowiązanie nie wszczynania nowych dochodzeń, umorzenia postępowania wszczętego
oraz nie wykonywania kar już wymierzonych.
4. Wstrzymanie wykonania kar może nie powodować wypuszczenia na wolność; w tym
jednak wypadku osoby te winny być natychmiast wydane władzom ich państwa wraz ze
wszystkimi aktami.
Jeśli jednak dana osoba oświadczy, iż nie życzy sobie powrotu do ojczyzny, lub władze
ojczyste nie zgodzą się na jej przyjęcie, osoba ta może być ponownie pozbawiona
wolności.
5. Osoby, pociągnięte do odpowiedzialności, lub znajdujące się, pod śledztwem albo pod
sądem za przestępstwa prawa pospolitego, a również odbywające karę za te
przestępstwa, będą na żądanie Państwa, którego są obywatelami, natychmiast wydane
wraz ze wszystkimi aktami.
6. Przewidziana w artykule niniejszym amnestia rozciąga się na wszystkie powyżej
wymienione czyny, popełnione do chwili ratyfikacji Traktatu niniejszego.
Wykonanie wyroków śmierci za czyny wyżej wymienione wstrzymuje się z chwilą
podpisania Traktatu niniejszego.
Artykuł XI
1. Rosja i Ukraina zwracają Polsce następujące przedmioty, wywiezione do Rosji lub
Ukrainy od 1 stycznia 1772 roku z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) wszelkie trofea wojenne (na przykład chorągwie, sztandary, wszelkie znaki wojskowe,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]